*Δεν είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας.

*Απλώς δε μας πόναγε τόσο ώστε να θεωρήσουμε ότι ήταν άμεση προτεραιότητα η επίλυση του.

*Δεν είχαμε λεφτά εκείνη τη στιγμή.

*Δεν είχαμε εμπιστοσύνη στους  γιατρούς.

*Δεν γνωρίζαμε ότι χρειαζόμασταν έναν οδοντίατρο για αυτήν την ενόχληση και έτσι απευθυνθήκαμε σε κάποιο φαρμακείο να πάρουμε παυσίπονο για τον πόνο του δοντιού.

*Ίσως πιστέψαμε ότι πάθαμε κάποια ψύξη.

*Φοβόμαστε από μικροί τον οδοντίατρο και δεν θέλουμε να έχουμε “καμία επαφή” μαζί του.

Αν όμως πηγαίναμε από την αρχή στον οδοντίατρο, θα ήταν πιθανό ότι μόνο μία φθορίωση, sealants ή καθαρισμό, ή ίσως ακόμη και μια απλή έμφραξη (σφράγισμα), οτιδήποτε άλλο καθόλου περίπλοκο ή ακριβό, στην κατηγορία πρόληψη, θα ήταν το μόνο που θα χρειαζόμασταν.

Η επείγουσα επίσκεψη στο οδοντιατρείο, με πόνο μετά από μερικούς μήνες ή ακόμα και χρόνια, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να έχει μερικές από τις ακόλουθες συνέπειες:

1. Στην πρώτη περίπτωση, η σωτηρία του δοντιού είναι δυνατή, αλλά, δεδομένου ότι η βλάβη έχει προχωρήσει πολύ βαθύτερα από ό, τι φαίνεται στο σπίτι στον καθρέφτη, και έχει φτάσει στο πολφικό θάλαμο, το μόνο που μένει είναι να αφαιρέσουμε το νεύρο, να κάνουμε ενδοδοντική θεραπεία  και αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε ο πόνος να μας κάνει να επισκεφτούμε τον οδοντίατρο πριν από την καταστροφή του δοντιού, τότε  κάνουμε σφράγισμα και επιστρέφουμε στο σπίτι χαρούμενοι ξοδεύοντας ένα λογικό ποσό και  2 συνεδρίες που πραγματοποιήσαμε.

2. Στη δεύτερη περίπτωση, έχει ήδη γίνει η καταστροφή της μύλης  του δοντιού, οπότε υπάρχει ανάγκη αποκατάστασης με στεφάνη (θήκη) από διαφορετικά υλικά (που έχουν μεταβλητό κόστος ανάλογα με το υλικό που έχει επιλεγεί, με τιμές υψηλότερες από ότι ένα σφράγισμα,) υλικά που επιλέγονται γενικά μαζί με τον οδοντίατρο ανάλογα με τις δυνατότητες  και οικονομική κατάσταση (κεραμικά, μεταλλό κεραμικά, κεραμικά ζιρκονίου,  κ.λπ.) .

3. Το νούμερο τρία είναι συνήθως προάγγελος του καλού, επειδή δεν έχουμε φτάσει ακόμη στην κρίσιμη φάση, επειδή, όπως και στη δεύτερη περίπτωση, μπορούμε να αποκαταστήσουμε την οδοντική μύλη ακολουθώντας τα ίδια βήματα, αλλά πάνω από όλα, η κατάστασή μας όταν φτάνουμε στον οδοντίατρο ήταν αρκετά κρίσιμη γιατί ο πόνος βασίστηκε σε γάγγραινα που πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί σε λίγες συνεδρίες, γεγονός που θα αυξήσει το κόστος της θεραπείας συν ο αριθμός των συνεδριών σχεδόν διπλασιάζεται.

4. Το πιο δραματικό πράγμα για τη μόνιμη οδοντοστοιχία είναι η απώλεια της, ακόμη και αν η εξαγωγή δοντιών είναι μια από τις πιο κοινές διαδικασίες που πραγματοποιούνται στην οδοντιατρική, αλλά δυστυχώς αυτό είναι το επόμενο βήμα εάν η ρίζα των δοντιών επηρεάζεται και το δόντι δεν μπορεί πλέον να σωθεί. Υπάρχει η διατήρηση του δοντιού στον οδοντικό φραγμό, με ενδοδοντική θεραπεία από τον ειδικό μας με υπερσύγχρονο εξοπλισμό, με ελαφρώς υψηλότερο κόστος από το κόστος μιας κλασικής θεραπείας απονεύρωσης, αλλά πολύ φθηνότερο από ένα εμφύτευμα για την αντικατάσταση της ρίζας.

5. Επιστρέφοντας στην λύση της  οδοντιατρικής εξαγωγής, υπάρχουν επίσης πολλές επιλογές θεραπείας, αλλά όλα έχουν σαφώς υψηλότερο κόστος από το σφράγισμα, ανάλογα με τη θεραπεία που επιλέγετε μαζί με τον οδοντίατρο, όπως ένα εμφύτεμα.

– οδοντιατρική γέφυρα αποτελούμενη από 3 οδοντιατρικές στεφάνες διαφόρων υλικών (κεραμικά, μεταλλό κεραμικά, κεραμικά ζιρκονίου,  κ.λπ.), τα οποία πρέπει να κατασκευαστούν για να αντικαταστήσουν ένα μόνο δόντι που λείπει τροχίζοντας από το γιατρό δύο υγιή γειτονικά δόντια.

– το οδοντικό εμφύτευμα. Στο τέλος των 1-3-6 μηνών μετά την εμφύτευση και την οστεοενσωμάτωση του εμφυτεύματος ,θα πληρώσουμε για ένα δόντι που εξάγεται τουλάχιστον 10 φορές περισσότερο, για ένα μόνο δόντι από ό, τι πληρώσαμε στην πρώτη θεραπεία και στην πρόληψη.

συμπερασματικά λοιπόν για να μην είναι ποτέ αργά : ΤΟ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ