Ο όρος ‘Αισθητική’, είναι δημιούργημα του νεοκλασικισμού κι επινοήθηκε στα μέσα του 18^ου αιώνα από τον AlexanderBaumgarden, ο οποίος ουσιαστικά ανακάλυψε μια νέα επιστήμη που είχε αντικείμενο την ενοποίηση των κανόνων του κάλλους.

Συγκεκριμένα η νέα αυτή επιστήμη θεμελιώνεται στην ουσιαστική ταύτιση τριών αντικειμένων:

α. Της τέχνης

β. Του κάλλους

γ. Του συστήματος των αισθήσεων του ανθρώπου υποκειμένου

Η αισθητική οδοντιατρική αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη, που απορρέει αφ’ ενός από τα επιτεύγματα της σύγχρονης οδοντιατρικής τεχνολογίας κι αφετέρου από την αναζήτηση αισθητικότερων οδοντιατρικών θεραπειών από τους ασθενείς. Η αλματώδης εξέλιξη των υλικών των αισθητικών αποκαταστάσεων των δοντιών καθιέρωσε πλέον την αισθητική ως μία κινητήρια δύναμη του οδοντιατρικού επαγγέλματος. Ως αισθητική οδοντιατρική θα μπορούσαμε να ορίσουμε εκείνο το κλάδο της οδοντιατρικής που ασχολείται με το ωραίο, έτσι όπως αυτό το συνιστούν:

α. Το σχήμα

β. Το μέγεθος

γ. Η θέση & Το χρώμα των δοντιών, αλλά και το πώς αυτά εμπλέκονται με τους μαλακούς στοματικούς και περιστοματικούς ιστούς.

Μία βασική αρχή της αισθητικής φυσικής οδοντοφυΐας, απαιτεί την ταξινόμηση των δοντιών μένα επαναληπτικό τρόπο, σε σχέση με το σχήμα τους, την αξονική τους κλίση, τη θέση και το χρώμα τους, από εμπρός προς τα πίσω, πηγαίνοντας από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο κι από το φωτεινότερο προς το σκουρότερο.

Το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα δε θα προκύψει φυσικά κατά τύχη!!

Ας αναφέρουμε μερικούς βασικούς συντελεστές της ομορφιάς μιας οδοντικής σύνθεσης:

α. ΟΔΟΝΤΙΚΗ ΑΝΑΛΟΓΙΑ

Η χρυσή αναλογία ή ο χρυσός κανόνας κατά τον Ricketts (1982) ή η χρυσή τομή κατά τον Lombardi (1973), αποδίδεται στον ΕΥΚΛΕΙΔΗ, ο οποίος πρώτος την όρισε, χωρίζοντας μία πεπερασμένη γραμμή σε δύο τμήματα που έχουν μεταξύ τους την αναλογία 1:0,618.

Η χρυσή αναλογία μεταφερόμενη στον οδοντικό φραγμό ορίζει την κατά μέτωπο προβολή του ευρούς του κεντρικού τομέα ως προς το εύρος του πλαγίου τομέα σε αναλογία 1:0,618 και το εύρος του πλαγίου τομέα ως προς το εύρος του κυνόδοντα σε αναλογία 1:0,618. Παράλληλα ο κεντρικός τομέας εμφανίζεται να έχει το 0,618 του συνολικού εύρους του κυνόδοντα, του πλάγιου και του κεντρικού τομέα.

β. ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΙΑ

Το χαρακτηριστικό της ψευδαίσθησης ενισχύεται από την ποσότητα του φωτός που δένονται τα δόντια. Π.χ. οι κεντρικοί τομείς φαίνονται πιο φωτεινοί λόγω της μεγαλύτερης ποσότητας φωτός που διέρχεται λόγω της θέσης του.

γ. ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΟΔΟΝΤΟΦΥΙΑ

α. Διάταξη δοντιών

β. Μέγεθος και σχήμα δοντιών

δ. ΟΔΟΝΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ

Οδοντική συμμετρία, μεταξύ του αριστερού και του δεξιού ημιμορίου της άνω γνάθου, ακόμη και μεταξύ των δύο κεντρικών τομέων.

ε. ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ

Μέση γραμμή, ταύτιση της μέσης γραμμής των δοντιών της άνω γνάθου (η γραμμή μεταξύ των δύο κεντρικών τομέων), με τη μέση γραμμή του προσώπου και η γραμμή αυτή να είναι κάθετη στο μασητικό επίπεδο.

στ. ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΑΦΗΣ

Τα σημεία επαφής των προσθίων δοντιών εντοπίζονται στη μέγιστη περίμετρο αυτών κι αντιστοιχούν στο 1/3 του κοπτικού – αυχενικού τους ύψους.

ζ. ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ

Τα ανατομικά επιφανειακά στοιχεία των δοντιών θα καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την ικανότητα αντανάκλασης του φωτός και κατ’ επέκταση την αισθητική τους εμφάνιση.

η. Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΟΥΛΩΝ

Αντίστοιχης αισθητικής σημασίας με αυτήν των υγιών οδοντικών ιστών και των σωστά διευθετημένων δοντιών στο οδοντικό φραγμό, είναι η ύπαρξη υγιών ουλικών ιστών.

Η σύγχρονη κλινική αισθητική οδοντιατρική, απαιτεί πάνω από όλα γνώσεις, ικανότητες κι ανάπτυξη αισθητικής αντίληψης για την διασφάλιση και την επίτευξη αισθητικής της στοματικής και περιστοματικής περιοχής.

Οι βασικές αρχές οδοντικής αισθητικής δεν στοχεύουν, φυσικά, στην τυποποίηση της αρμονικής οδοντοφυΐας. Κάτι τέτοιο είναι, αν όχι αδύνατο, τουλάχιστον πάρα πολύ δύσκολο.

Η ιδανική οδοντοφυΐα  που εναρμονίζεται στο μέγιστο αισθητικό βαθμό μ’ ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι μία πρόκληση που αφήνεται στην καλλιτεχνική κρίση του οδοντιάτρου.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι: Το ωραιότερο χαμόγελο είναι πηγαίο. Απλά, εμείς φροντίζουμε να είναι κι άψογο.