
Γιατί πηγαίο & άψογο?
Η σπουδαιότητα της αισθητικής εμφάνισης του ατόμου στην εποχή μας ασκεί καθοριστική επίδραση στην κλινική οδοντιατρική πράξη. Ο οδοντίατρος πρέπει να είναι κάτοχος των λεπτομερειών των ανατομικών στοιχείων της στοματικής περιοχής και των δοντιών, ιδωμένα όχι μόνο από στατική άποψη, αλλά και μέσα από μια γενικότερη δυναμική και λειτουργική αντίληψη των στοιχείων του προσώπου. Η αντίληψη αυτή αποτελεί θα λέγαμε, τη βασική αρχή που τον οδηγεί κάθε φορά, χρησιμοποιώντας την εφαρμοσμένη οδοντική ανατομία, να υπεισέρχεται στο οικοδόμημα της αισθητικής.
Επιπλέον δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι, η αισθητική των δοντιών και γενικότερα της πρόσθιας στοματικής περιοχής διαφέρει από άτομο σε άτομο, καθώς επίσης οι ασθενείς μας παίρνουν συνήθως ως δεδομένο την αποκατάσταση της μασητικής λειτουργίας και την εξάλειψη του πόνου, όταν μας επισκέπτονται στα ιατρεία μας. Παράλληλα όμως προσδίδουν την ίδια σπουδαιότητα στην αισθητική αποκατάσταση των δοντιών τους, αν και αυτό πολλές φορές δε το εκφράζουν ελεύθερα.
Το να ξετυλίξει κάνεις το πολύπλοκο σύστημα της οδοντικής αισθητικής δεν είναι μια εύκολη δουλειά. Όλα τα στοιχεία που συνθέτουν αυτή πρέπει να είναι προσιτά και να τοποθετούνται αρμονικά μέσα σε ένα πλαίσιο ελεύθερα κινούμενων και μη παραμορφωμένων μυών και χειλιών. Η οπτική εικόνα του παρατηρητή πρέπει να είναι μια εικόνα ολότητας. Μια εικόνα ενός ενιαίου συνόλου, που προκύπτει από την ανάμειξη των επί μέρους χαρακτηριστικών των δοντιών (χρώμα, σχήμα, υφή, θέση, μέγεθος), ενός συνόλου πλήρως εναρμονισμένου με τα μαλακά στοματικά και περιστοματικά μόρια.
Έτσι λοιπόν, κατά την παρατήρηση ενός χαμόγελου, όπου παρατηρούνται
– αντιθέσεις φωτεινών και σκοτεινών στοιχείων (δόντια, μεσοδόντια διαστήματα, παρειακοί διάδρομοι)
– χρωμάτων (λευκά δόντια, ροζ ούλα, κόκκινα χείλη), αλλά και
– αντιθέσεις κινητικότητας (ακίνητοι στοματικοί ιστοί, κινητοί περιστοματικοί ιστοί),
Καλούμαστε να αποδώσουμε σε τέτοιο βαθμό τις αντιθέσεις αυτές ώστε ο παρατηρητής να αντιλαμβάνεται ένα χαμόγελο με ένταση, ηρεμία, γαλήνη και ζωντάνια. Στην κλινική πράξη η απόδοση των παραπάνω στοιχείων και ο τρόπος σύνθεσης αυτών είναι που θα ανάγει το τελικό αποτέλεσμα σε: ΑΨΟΓΟ ….
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ